اعتبار جهانی: تاریخچه استفاده از لوله های انتقال به هزاران سال پیش که چینیها به وسیله ساقه های بامبو آب را انتقال می دادند بر می گردد. در سال ۱۸۰۴ اولین بار در ایالات متحده آمریکا از لوله های چدنی برای این کار استفاده شد و با پیدایش و رشد تکنولوژی فولاد در ۱۸۵۵ که تولید فولاد به روش بسمر آغاز گردید موجب تحول صنعت لولهسازی شده و تولید لوله که تا آن زمان با روش رول فرمینگ و با طول۱. ۲ تا ۲. ۴ متری بود به لولههای فولادی حدود ۹ متری که درز-های آن با پرچ به هم دوخته میشد ارتقا پیدا کرد و به مدت ۵۰ سال مورد استفاده قرار گرفت.
در سال ۱۹۳۲ با توسعه فناوری جوش الکتریکی، جوشکاری درز لولهها جایگزین پرچ کاری گردید. پس از آن صنعتگران لوله سازی در سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ به فناوری ساخت لوله های اسپیرال دست پیدا کردند و امروز که حدود ۴۰ سال از پیدایش این نوع لوله ها می گذرد، کاربرد این لوله ها با توجه به افزایش کیفیت مواد اولیه و جوشکاری بیش از پیش گردیده، بطوریکه در بولتن های اخیر سهم ۵ درصدی از کل خطوط لوله که برابر لوله های درز مستقیم هستند را به خود اختصاص داده است.
در این میان لوله های اسپیرال که با روش آفلاین (فرمینگ و جوشکاری جدا از هم تولید میشوند، به دلیل افزایش آشکار سرعت و کیفیت جایگاه ویژه ای دارند. این تکنولوژی متعلق به شرکت HOESCH MFD آلمان بوده و اکنون با گذشت چندین سال از ارائه این تکنولوژی این شرکت به W+K Industrial Technology تغییر نام داده و سهام آن متعلق به شرکت DANIELI ایتالیا می باشد.
شایان ذکر است با وجود مرور زمان شرکت های اندکی از این تکنولوژی بهرهمند هستند. لوله-های درز جوش مارپیچی امروز با توجه به مزایای فراوان فنی و اقتصادی که در ادامه این بحث به تشریح آن خواهیم پرداخت مورد تایید مراجع استانداردی مختلف نظیر API، NACE، ANSI، ASME، AWWA هستند و مصرف آن در اکثر کشورهای دنیا رو به افزایش می باشد.
اعتبار داخلی: تا قبل از سال ۱۳۷۸ لوله های انتقال در کشور منحصر به لولههای تولید شده به روش ERW و همچنین UOE می شد که عمدتا در شرکت لولهسازی اهواز تولید می گردید.
پس از آن با توجه ایجاد ظرفیت تولید لوله های اسپیرال در داخل کشور و همچنین با توجه به رشد بومی این صنعت استفاده از این لوله ها مورد توجه قرار گرفت و در تیر ماه ۱۳۸۱ کنفرانسی با عنوان ” جایگاه لولههای درزجوش مارپیچی (SPIRAL) در صنایع نفت وگاز جهان” و با حضور صاحب نظران، کارشناسان و متولیان وزارت نفت و با حمایت شرکت های تولید کننده لوله و مواد اولیه برگزار گردید.
در این کنفرانس خط انتقال گاز مسیر خانگیران – مشهد با طول ۸۰ کیلومتر و با سایز ۳۶ اینچ که با لولههای اسپیرال نصب و بهره برداری گردیده بود مورد بررسی قرار گرفت و نتیجتا به تبع استانداردهای جهانی نظیر API استفاده از این نوع لوله در کشور ما با درج عبارت:
Helical seam SAW pipe (SPW pipe)
The following sentence shall be added to the existing clause:
This type of pipe is acceptable, in which case all the requirements indicated in this standard shall be applied.
در استاندارد ۱۹۰-PI-IPS-M مورد تایید قرار گرفت و امروز که حدود ۱۲ سال از تایید این لوله ها می گذرد سهم عمده ای از مجموع حدود ۳۹۰۰۰ کیلومتر خط لوله صنعت نفت مختص به این لوله ها بوده است. این در حالی است که هیچ گونه گزارشی مبنی بر حادثه که ناشی از کیفیت این لوله ها باشد گزارش نگردیده است.